Μαμά - κόρη, σχέση δύσκολη αλλά πολύτιμη!

 

Η σχέση της κόρης με τη μητέρα της περνάει αναπόφευκτα από σαράντα κύματα τα περισσότερα από αυτά απροσπέραστα.

Αυτό συμβαίνει στο τέλος της παιδικής ηλικίας, στις μεγάλες τάξεις του δημοτικού όταν το παιδί γίνεται κορίτσι και το κορίτσι ετοιμάζεται να γίνει κοπέλα, μία μικρογραφία γυναίκας δηλαδή που «απειλεί και απειλείται» από τη μεγαλύτερη γυναίκα, τη μάνα.

Ποιο είναι λοιπόν το στοίχημα και η πρόκληση; Να επιστρέψει η πολύτιμη αυτή σχέση στην τρυφερότητα και τη στοργή από την οποία ξεκίνησε. Να μην μείνουν τραύματα και απωθημένα, να μην γίνουν ανεπανόρθωτα λάθη ή παραλείψεις.

Και αυτό το ορίζει ο ενήλικας, όχι το παιδί. Δηλαδή η μητέρα.

Το πρότυπο και η συνέχεια

Η μητέρα είναι το «θηλυκό» πρότυπο για την κόρη, που δεν ξέρει καλά-καλά αν πρέπει να το μιμηθεί ή να το ξεπεράσει.

Στην πραγματικότητα η ζωή δείχνει τον δρόμο: η κόρη θα μιμηθεί και - τουλάχιστον - θα προσπαθήσει να ξεπεράσει τη μητέρα της μέσα από διαμάχες, μονιάσματα, πικρές κουβέντες και εντάσεις.

Η αδιαμφισβήτητη αγάπη από μέρους της μάνας δεν είναι πάντα αρκετή για να διασώσει τη σχέση, που κλυδωνίζεται ακόμη περισσότερο όταν ο χαρακτήρας της μητέρας είναι ανταγωνιστικός ή όταν η μητέρα θρηνεί ιδιαίτερα για την απώλεια της νεότητας και της ομορφιάς της. Έτσι, η μητέρα μπορεί να ασχολείται υπερβολικά με την εμφάνιση της κόρης της, να σχολιάζει τα παραπανίσια κιλά ή το ντύσιμό της προκαλώντας την αντίδραση του κοριτσιού που ξαφνικά νιώθει ετοιμοπόλεμο.

Ένα κορίτσι που πλησιάζει στην ήβη δεν είναι πειθήνιο όργανο της - άλλοτε εξιδανικευμένης - μάνας, αλλά ένας πολεμιστής έτοιμος για δράση, προκειμένου να υπερασπιστεί τον εαυτό του. Εχθρός; Η μητέρα.

Ανατρέφοντας την κόρη της η μάνα, λένε οι ειδικοί, βιώνει ξανά τη δική της παιδική ηλικία και προβάλει τα θέλω της στο παιδί της.

Τα λάθη αλλά κυρίως οι παραλείψεις, όλα όσα δεν έκανε τη στοιχειώνουν και τη μετατρέπουν από φιγούρα τρυφερότητας και στοργής σε αυστηρό κριτή.

Σπανιότερα, οι συγκρούσεις δεν είναι εμφανείς αλλά καταστροφικές: Η μητέρα δεν «εκρήγνυται» αλλά γίνεται χειριστική και επικριτική τονίζοντας πόσα πολλά προσφέρει και πόσες ζωτικές υποχωρήσεις έχει κάνει για τη χάρη της κόρης της, η οποία γίνεται ενοχική και νιώθει ότι διαρκώς χρωστάει σε μία μάνα τελικά απαιτητική και τυραννική.

Επιστροφή στην τρυφερότητα

Πώς αντιμετωπίζει η μητέρα την κόρη που την αποκαθηλώνει και την ξεμπροστιάζει με την παραμικρή αφορμή;

Ο ένας τρόπος είναι να απαντήσει με το ίδιο νόμισμα: να ανταλλάξει τα άσχημα λόγια, να απαντήσει στις προκλήσεις με προκλήσεις, να κατονομάσει τα ελαττώματα και τις δυσκολίες της κόρης.

Αλλά αυτός είναι ένας δρόμος χωρίς επιστροφή. Ο άλλος δρόμος είναι εκείνος της υπομονής και της επικοινωνίας.

Η γνώση κι εδώ βοηθάει:

Όταν η μητέρα συνειδητοποιήσει ότι η επιθετικότητα της κόρης δεν είναι μάχη επί προσωπικού, αλλά το χαρακτηριστικό μίας μεταβατικής περιόδου προς την αυτονόμηση του παιδιού τους, μπορεί να κυριαρχήσει στα συναισθήματά της και να διαχειριστεί και η ίδια τον θυμό της απέναντι στην «εξεγερμένη» κόρη της.

Αν δε δημιουργηθούν μεγάλα ρήγματα η σχέση θα εξομαλυνθεί με το πέρας της δύσκολης εφηβείας οπότε και η κόρη θα αντιμετωπίσει τη μητέρα της ως μία γυναίκα έξω από το ρόλο της μητέρας.

Μαμάδες ναι, φίλες όχι

Οι ειδικοί εφιστούν την προσοχή: Η μητέρα δεν είναι φίλη αλλά γονέας. Είναι το πρόσωπο που θα θέσει τα όρια, αλλά και θα στήσει το δίκτυ ασφαλείας. Από την άλλη μεριά η κόρη αποζητά από τη μητέρα όλα όσα απορρέουν από τη μητρική αγάπη: τη φροντίδα, την κατανόηση και πάνω απ’ όλα την αποδοχή. Η μητέρα αγαπάει το παιδί της γι αυτό που είναι, όχι γι αυτό που εκείνη θα ήθελε να γίνει και αποδέχεται την κάθε του δυσκολία. Ο ρόλος της είναι υποστηρικτικός και ενισχυτικός και όχι υπονομευτικός προκειμένου και η κόρη να νιώσει ασφαλής και όχι αμυνόμενη και να εμπιστευτεί αργότερα στη μητέρα της τα προβλήματα, τα διλήμματα και τις συναισθηματικές της δυσκολίες.

Ειρήνη τώρα!

Κάντε πίσω: Η οπισθοχώρηση δεν είναι ήττα. Μερικές φορές μάλιστα είναι η καλύτερη και πιο αναίμακτη στρατηγική για το τέλος του πολέμου.

Διαφοροποιηθείτε: Δεν είστε ένα με την κόρη σας, δεν είστε κολλητές, δεν είναι η συνέχειά σας. Είναι ένα άτομο ξεχωριστό, που θα ακολουθήσει τη δική του πορεία.

Μην υποκύπτετε στο δέλεαρ του ανταγωνισμού: Μία όμορφη και εξαιρετικά θηλυκή μητέρα εγείρει τα αντανακλαστικά της κόρης και η μάχη αρχίζει –κατά τους θιασώτες της ψυχανάλυσης με έπαθλο για τη νικήτρια τον πατέρα.

Συμφιλιωθείτε: Δεν είστε η τέλεια μητέρα ούτε έχετε την τέλεια κόρη. Ο διάσημος παιδίατρος και συγγραφέας, David Winnicott, έχει καταρρίψει τον όρο ιδανική μητέρα υποστηρίζοντας ότι η «απλώς επαρκής» μητέρα είναι το πιο ικανοποιητικό που θα μπορούσε να επιδιώξει.

Προτάσεις για διάβασμα: 

«Ένας Πολύ Γλυκός Θάνατος» της Σιμόν Ντε Μποβουάρ (εκδ. Μεταίχμιο),

«Η Αγάπη Είναι Γένους Θηλυκού», της Τζάνετ Φιτς (εκδ. Ψυχογιός),

«Δε μ' αγαπάς. Μ' αγαπάς – Τα παράξενα της μητρικής αγάπης / Τα γράμματα της Μαργαρίτας Λυμπεράκη στην κόρη της Μαργαρίτα Καραπάνου», της Φωτεινή Τσαλίκογλου (εκδ. Καστανιώτη).

 

Πηγή

Mommyland.gr

  • Καλωσορίσατε στη χώρα των μαμάδων!

    Στόχος μας, να προσφέρουμε σε όλες τις μαμάδες έμπνευση, δύναμη, γνώση αλλά και να μοιραστούμε εμπειρίες και χρήσιμες πληροφορίες που θα μας συνοδεύσουν σε όλη τη διάρκεια του ξεχωριστού ταξιδιού της μητρότητας!!!

    e-mail : Αυτή η διεύθυνση ηλεκτρονικού ταχυδρομείου προστατεύεται από τους αυτοματισμούς αποστολέων ανεπιθύμητων μηνυμάτων. Χρειάζεται να ενεργοποιήσετε τη JavaScript για να μπορέσετε να τη δείτε.