Η παρουσία πολλών παιδιών σε κλειστούς χώρους σε συνδυασμό με το ασθενέστερο ανοσοποιητικό σύστημα των παιδιών αποτελούν τα κυριότερα αίτια μετάδοσης ιώσεων στα σχολεία, προκαλώντας την ταλαιπωρία τους λόγω των συμπτωμάτων (π.χ. πυρετός, καταβολή, καταρροή κλπ).
Για αυτό, είναι ζωτικής σημασίας η τήρηση κανόνων σωστής υγιεινής και γενικώς πρόληψης μετάδοσης ιώσεων για να αποφευχθούν δυσάρεστες συνέπειες (επαναλαμβανόμενες ιώσεις, επιδημίες).
Τι πρέπει να προσέξουμε;
Συνήθως οι ιοί μεταδίδονται από παιδί σε παιδί ή από έναν ενήλικα στο παιδί.
Το πιο συνηθισμένο μέσο της μετάδοσης είναι δια μέσω του αέρα. Αυτό μπορεί να γίνει με την αναπνοή δια μέσω των σταγονιδίων που εκπέμπονται από το στόμα και τη μύτη με την ομιλία, το βήχα, το φτέρνισμα, το φιλί κλπ.
Επίσης ένα παιδί με τα χέρια του που τα έχει μολύνει με τις εκκρίσεις ενός αρρώστου παιδιού μέσω των παιχνιδιών, τετραδίων, βιβλίων κλπ μπορεί να μολυνθεί αν τα βάλει στο στόμα του. Βεβαίως υπάρχουν και ιοί που μεταδίδονται από μόνοι τους δια μέσω του αέρα ο οποίος όταν έχει υγρασία είναι καλός αγωγός για την επιβίωση και τη μεταφορά των μικροβίων.
Μεγάλη προσοχή στους κανόνες προσωπικής υγιεινής:
1. Πολύ καλό και συχνό πλύσιμο των χεριών.
2. Πολύ καλό κόψιμο των νυχιών.
3. Να μη βάζουν τα παιδιά τα δάχτυλα στη μύτη και στο στόμα, στο πρόσωπο.
4. Να μην ανεβαίνουν με τα παπούτσια στους καναπέδες και στα κρεβάτια.
5. Να αποφεύγουμε να φιλάμε τα παιδιά με το παραμικρό διότι μπορεί να τους μεταφέρουμε τα μικρόβιά μας.
Οι ιώσεις του λεγόμενου αναπνευστικού συστήματος είναι οι πιο συχνές.
Η καταρροή από τη μύτη είναι το πρώτο και συχνότερο σύμπτωμα σε μια ίωση. Ακολουθεί ο βήχας. Ο πυρετός δείχνει ότι τα πράγματα δυσκόλεψαν. Από εκεί και πέρα ανάλογα με το αίτιο και τα συμπτώματα θα είναι διαφορετικά και συνδυαστικά.
Πότε πρέπει να επισκεφτούμε ένα παιδίατρο;
Αν το παιδί έχει πυρετό, αν κάνει εμετό, αν έχει διάρροια, αν έχει κάποιες κοκκινίλες στο σώμα του, αν δεν τρώει, αν κλαίει συνέχεια.
Πάντως σε κάθε περίπτωση που ο γονιός νοιώθει ανασφάλεια για αυτό που συμβαίνει στο παιδί του και δε μπορεί να το ερμηνεύσει και να το βοηθήσει δεν πρέπει να το αμελεί ή να ντρέπεται να μιλήσει με τον παιδίατρο.
